شيلاجيت

با ترياقيت و مقوي جميع اعضا و قوا و ارواح و نافع صرع و مشهي طعام و قاطع بلغم و رياح است.

شيلاجيت نوعي موميايي است و براساس کتب طب سنتي، موميايي داراي اين خواص است:   مقوى ارواح و دل و مفرح و محلل مواد بارده و مقوى اعضاى باطني و ظاهرى و مجفف رطوبات و معين باه و حافظ ارواح بدني و لطيف و سريع النفوذ و مفتح سدد و جالى

گرم و خشک

در صورت بارداري، شيردهي، و ابتلا به بيماري جدّي پيش از مصرف شيلاجيت با پزشک مشورت کنيد. دارو بايد دور از دسترس کودکان نگه داشته شود.

در مبتلايان به هموکروماتوز، هموسيدروز، تالاسمي و بيماري سيکل سل احتياط شود. بيماران مستعد سنگ اسيد اوريکي يا اسيد اوريک بالاي خون بايد قبل از مصرف شيلاجيت با پزشک خود مشورت کنند.

در اين موارد نيز از مصرف آن خودداري شود: آهن خون بالا به صورت مزمن، بيماري خيلي شديد قلبي و فشارخون بالا، ابتلا به عفونت در حال حاضر، نوزادان و کودکان نوپا (کودکان زير ۳ سال).

عوارض جانبي: در صورت مصرف دارو به روش و ميزان مناسب، عارضه جدي ندارد.

شيلاجيت در موارد خيلي نادر ممکن است نقرس را تشديد کند يا فشارخون را کاهش دهد.

گاهي نوعي واکنش آلرژيک شامل تهوع، گيجي، افزايش ضربان قلب، خارش و غيره ممکن است رخ دهد.

شيلاجيت ممکن است سطح تستوسترون و سطح FSH را در مردان تحت تاثير قرار دهد و گلوکز خون را کاهش دهد.

شيلاجيت به دو صورت خوراکي و موضعي مصرف مي‌شود.

مصرف خوراکي: يک قرص صبح ناشتا با آب جوش ميل شود. توصيه مي‌شود دارو به صورت دوره‌اي مصرف شود. براي مثال، ۲ تا ۴ هفته مصرف و در ۶ تا ۱۲ هفته بعدي قطع شود. در هر بار بيشتر از ۳۰۰ ميلي گرم مصرف نشود. دوز متوسط شيلاجيت مايع ۱۰۰ تا ۱۵۰ ميلي‌گرم (در نهايت ۲۰۰ ميلي‌گرم) است و نبايد از ۶۰۰ ميلي‌گرم روزانه بيشتر مصرف شود.

اين دارو بايد براي يک فرد متوسط ميانسال، حدود ۲ ميلي‌گرم به ازاي هر کيلوگرم از وزن بدن تجويز شود. اگر بيمار سبک زندگي فعال يا سن بالاي ۵۰ سال دارد يا سلامتي وي دچار اختلال مزمن شده مي‌توان دوز دارو را به مقدار جزئي افزايش داد. دوز ايده‌آل به وزن، سن، سبک زندگي، و سلامتي بستگي دارد؛ بهتر است دوز دارو با مقدار کم تنظيم شود تا نتيجه مطلوب به‌دست آيد. اگر لازم است دارو همراه با غذا مصرف شود دوز شيلاجيت نيز ۵/۱ برابر (حداکثر ۳۰۰ ميلي‌گرم) شود.